Bronzen penning

Nou, het is gelukt! Afgelopen zaterdag, op de 70e verjaardag van mijn moeder, kon ik mijn project met de bronzen penning onthullen. Precies op tijd klaar en zo ingewikkeld dat ik het niet over zou doen als ik had geweten hoeveel werk het was en wat er mis kon gaan. Maar dat is tegelijkertijd ook juist mijn drijfveer om het wel te doen. Daar waar omstanders roepen dat iets helemaal niet kan of heel veel werk is, ga ik er juist tegen in en zeg dan dat het wel kan. Veel werk kan mij op dat moment niet veel schelen. Achteraf zie ik ook wel dat het bijna onmogelijk was, maar dat is dan toch juist de uitdaging. Afijn, ik zal dus nooit een productielijn van een geslaagd ontwerp opzetten, ik ben meer van de unica's.

Uiteraard zijn er foto's op de site te bewonderen van de bronzen sleutel in marmeren ei, plus een beschrijving want het staat bol van de symboliek en verwijzingen.

Sinds deze week ben ik de trotse bezitter van een prachtige beeldhouwbok, ter beschikking gesteld door Christien Nijland, met diverse stukken zandsteen. Van Lucie Nijland kreeg ik daar een hakmat met hulpstuk bij, dus ik kan aan de volgende projecten beginnen. Als eerste ga ik aan de slag met een serpentijn die al 3 jaar ligt te wachten op verdere bewerking. Een loodzwaar geval van circa 70 kilogram in de vorm van een liggende zeemeermin.

Verder heb ik werk te doen in de kunstcommissie van de NVVC om een expositie te organiseren. Meer nieuws volgt later als het bestuur groen licht heeft gegeven. Last but zeker niet least, in april gaan mijn vader en ik op voor de voorrondes van de zomerexpo, dit jaar met als thema "licht". Mijn inzending is zo goed als klaar, maar laat ik nog niet zien op de site. Dat komt tegen die tijd wel!